bić w dzwony

См. также в других словарях:

• bić w dzwony — {{/stl 13}}{{stl 7}} dzwonić, zwłaszcza w sytuacjach podniosłych lub niebezpiecznych {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bić — ndk Xa, biję, bijesz, bij, bił, bity 1. «zadawać razy, ciosy; chłostać, smagać» Bić kogoś pięściami, rózgą, kijem, batem. Bić kogoś, coś z całej siły, do utraty przytomności, do upadłego, ile wlezie. Bić po łapach; bić po plecach, po twarzy a. w… …   Słownik języka polskiego

• bić — 1. iron. Bić pianę «prowadzić czcze rozmowy, dyskusje niewnoszące nic nowego do sprawy»: Bicie piany trwało kilka godzin. Do chwili zamykania tego wydania radni jeszcze dyskutowali nad budżetem. DzPozn 03/03/1999. 2. Bij, zabij «wyrażenie… …   Słownik frazeologiczny

• dzwon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dzwonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} instrument odlany z metalu (zwykle ze stopu miedzi i cyny), pusty wewnątrz, kształtem przypominający kielich; wydaje donośny… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dzwon — m IV, D. u, Ms. dzwonnie; lm M. y 1. «sygnalizacyjne urządzenie dźwiękowe o kielichowatym kształcie, odlane zwykle ze stopu miedzi i cyny z dodatkami, wydające dźwięk wskutek uderzenia zwisającego wewnątrz serca o wieniec dzwonu lub przez… …   Słownik języka polskiego

• dzwon — Serce jak dzwon «zdrowe serce»: Panu się zdaje, że ma pan serce jak dzwon i nieskazitelną wątrobę, przez którą przetoczyło się morze alkoholu? J. Krzysztoń, Obłęd. Bić w dzwony na trwogę zob. trwoga. Od wielkiego dzwonu zob. święto …   Słownik frazeologiczny

• trwoga — podn. Bić (w dzwony, w bębny); dzwonić, uderzać, strzelać itp. na trwogę «ostrzegać przed niebezpieczeństwem, uprzedzać o groźnej sytuacji wymagającej działania, wzywać do czujności»: Uderza (...) na trwogę, gromi rządy, nie oszczędzając zresztą… …   Słownik frazeologiczny

• trwoga — ż III, CMs. trwogaodze; lm D. trwóg «stan, uczucie niepokoju o to, co nastąpi, co grozi; lęk, obawa, przerażenie, strach» Śmiertelna, zabobonna trwoga. Okrzyk trwogi. Trwoga przed czymś nieznanym. Nie okazywać trwogi. Drżeć z trwogi. Coś budzi,… …   Słownik języka polskiego

• lać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIb, leję, leje, lał, lali || reg. leli, lany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować płynięcie ciągłym strumieniem płynu lub płynnej substancji, np. wosku, roztopionego metalu;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lać — ndk Xb, leję, lejesz, lej, lał, lali a. leli, lany 1. «powodować płynięcie, cieknięcie płynu; sączyć, toczyć płyn; napełniać płynem, wlewać, nalewać» Lać wodę, mleko do dzbanka, wino do kieliszków. ∆ Lane kluski «kluski z rzadkiego ciasta wolno… …   Słownik języka polskiego

• w — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę w» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcje) w miejscowniku lub bierniku; tworzy wraz z rzeczownikiem… …   Słownik języka polskiego